BURASI TÜRKİYE; LAS VEGAS MI?

Türkiye’de bizler son dönemleri hatırlayacağımız için, çok yakın geçmişten örnekler vererek başlayalım dedik yazıya. Bunları mutlaka hatırlarsınız. Çünkü halen taze konular. Tabi önce “türban”, ardından, “Bülent Ersoy” mevzuu.

Şairin dediği “işte şöyle, işte böyle, geçer gider günlerimiz…” Geçer gider çünkü gündem almayanın dövüleceği kadar ucuz, hafızalar taze balıktır.

Ne koysan gider!

Ve aslında yüz binler, hatta milyonlarca kişiyi ilgilendiren sorunlar da, bu çok yoğun talep gören gündemler sayesinde birkaç gün daha halı altına süpürülür..

Bu sorunlar hele ki siyasilerin ve basının rant alanına girmezse, tek bir haber dahi göremezsiniz.

Eee burası Türkiye.

Toplumun ali menfaatleriymiş, halkın haber alma özgürlüğüymüş, siyasilerin görev alanıymış filan hepsi hikaye.

Kimse anlatmasın!

Mesela basında çok da üzerine düşülmeyen bir “telif hakları” sorunu vardır.

Otel işletmecileri ile, müzik yapımcıları ve sanatçılarının oluşturduğu sivil toplum kuruluşları arasında.

Eminiz birçoğunuz hiç duymamışınızdır.

Neyse duymamış olanlar için anlatalım:

Başta MÜYAP olmak üzere sanatçılar ve müzik yapımcılarının oluşturduğu 6 örgüt, sanki bu zamana kadar Türkiye’de sanatçıya çok sahip çıkmışlar gibi, otel işletmecilerinin başlarına çöreklendiler.

Otellerin diskotek, lobi ve radyo-televizyonlarında çalınan müziklerden telif istiyorlar.

İstedikleri ücretler de öyle yabana atılacak ücretler değil.

Ha kimse bu yazı ile sanatçıyı hiçe saydığımızı, umursamadığımızı filan düşünmesin.

Bu tüm dünyada yaygın, son derece ahlaki ve medeni bir uygulamadır.

Ama sorun şu:

Her ne hikmetse, başta toplumu ilgilendiren her konu hakkında birer şeriat kadısı kesilen bizler, nedense, değneğin ucu bizim menfaatlerimize dokunduğu zaman, “yaralı bir aslan”a dönüşüveririz.

İşte bu durum da söz konusu iddianın en somut örneği.

Şimdi bizim aslan yürekli sanatçıyı koruma örgütlerimiz, otel sahiplerinin peşinde.

Sokak sokak dolaşıp, yakaladıkları herkesi köşeye sıkıştırıyorlar.

“Senin burada televizyonun var ve bize şu parayı ödeyeceksin” diyorlar.

Turistik Otelciler İşletmeciler ve Yatırımcılar Birliği (TUROB) diye bir kuruluş ve buranın gerçekten son derece “insan” olan başkanı uğraşamadı bunlarla.

6 örgüt çıktı karşısına. Hepsi de aynı mesleği sahiplenerek. MESAM (Türkiye Musiki Eseri Sahipleri Meslek Birliği ), MSG (Müzik Eseri Sahipleri Grubu Meslek Birliği ), MÜYAP (Müzik Yapımcıları Meslek Birliği ), MÜYOBİR (Müzik Yorumcuları Meslek Birliği ) ve RATEM (Radyo Televizyon Yayıncıları Meslek Birliği Film Yapımcıları)

Yukarıda saydığımız bu müzik meslek birlikleri , 2007 yılına ilişkin konaklama tesislerinden yıldız kategorilerine göre ücretlendirme talep ediyor. Buna göre birlikler, otellerin sınıflandırmasında 7 yıldızı da bir kategori olarak belirterek bu tarz otellerden oda başına 276 YTL `lik bir ücret tarifesi istiyor.

Konaklama cephesi ise öncelikle müzik meslek birliklerinin önerdiği 7 yıldız kategorisine karşı çıkarken istenilen telif haklarının çok yüksek olduğunu savunuyor. Dünyada otelcilik literatüründe böyle bir kategori olmadığını belirten sektör temsilcileri, birçok ülkede oda başına istenen telif ücretinin 1-3 euro arasında değiştiğine, bazılarında ise bandrol sisteminin uygulandığına dikkat çekiyor.

Müzik meslek birliklerinin otelcilere önerdiği teklife göre 4 yıldızlı 200 odalı bir otel yılda 25 bin YTL `nin üzerinde bir telif hakkı ödemiş olacak. Bu fiyatları ödemenin mümkün olmadığını söyleyen konaklama sektörü yetkilileri, ortak bir noktada buluşmak gerektiğinin altını çiziyor.

Başkan Bayındır, `Müzik meslek birlikleri, kanunun gücüyle öyle fahiş telifler istiyorlar ki, bunları ne otelci ne kafe ne de esnaf ödeyebilir` diyor.

Telif hakları konusunda aklıselim hareket edilmesi gerektiğini de kaydeden Bayındır , “Konunun Türkiye Cumhuriyeti `nde olduğunu ve ne ABD `deki ne de AB `deki normların uygulanamayacağını, rüya görülmemesini, tarifelerin kişi başı milli hasılaya bakılarak ve ülke gerçeklerine göre tanzim edilmesini istiyoruz. Zaten kanun da bunu öngörüyor. Las Vegas `taki bir otel bile çaldığı müzik için bu kadar telif ödemiyor. Zaten birçok otelimizde müzik sustu” diye feryat ediyor.

Sonunda bakanlık giriyor devreye, uzlaştırıcı el oluyor, birçok toplantılar yapılıyor, olmuyor da olmuyor.

Yani adam otel çalıştıracak, senenin en az 6 ayı 2-3 oda o da en ucuzundan adam konaklatacak, ay sonu nasıl gelir, “Manavın, kasabın parasını nasıl veririm, işçilere acaba bu ayda maaşlarınızı bir ay sonra ödeyeceğim desem acaba bırakıp giderler mi?” diye düşünürken, bir de bu zat-ı muhteremler çıkıp, oradaki televizyondan, üstelik de, telifi ödenmiş müziğinden fahiş bir ücret isteyecek.

Şu an bu işten kaç insan muzdarip biliyor musunuz?

On binlerce kişi ve sorun uzun zamandır bir türlü çözülemiyor.

Böylesine önemli bir konu ise, her ne hikmetse kamuoyunun gündemine bir türlü oturmuyor.

Çünkü bizlerin prim verdiği “suni” mevzulardan buna sıra gelmiyor.