Değerli kenthaber camiası; siz beni ister hoş, ister boş karşılayın ( ki adettendir asla boş karşılanmaz...Eliniz boş olsa da yüreğinizi asla bu köşede yazacaklarıma karşı boş bırakmamanızı tavsiye ederken) ben hayatımın bu yeni “köşesine” bir hayli dolu ve tempolu geldim.

Gazetemizin sistem yöneticileri , aslında en riskli, en zor ve en keşfedilemeyen konuyu yani “kadın’ı” ve kadına ait tüm renkleri sizlerle paylaşmamı istediler...

Bende ,kimbilir belki yıllardır içimde biriktirdiklerimi de fırsattan istifade günışığına çıkarır,kendime yeni bakış ortakları bulurum hevesiyle kabul ettim.

Aslında benim için onuncu köye tekabül eden bu köşeye yüklenen misyon oldukça iddialı ve bir o kadar da muammalı.
Her ne kadar günümüz kadınını (pardon yanlış oldu) zaman ilerledikçe özgürleşen ve özgürleştikçe yalnızlaşan kadını...kadın sorunlarını, güzellik tiolarını, mutfak sırlarını kısaca ; saçlarından çok daha uzun olduğuna iddiaya girebileceğim , o çekiştirdikçe lastik gibi uzayabilen dünyalarını yazmayı planlasam da; her dönem en büyük sorunları olmayı ustalıkla başaran ve 40 ila 46 numara arası kıymetli pabuçlarını kimselerin damına attırmayan bazı ”adamlara” klavyemi dokundurmadan edemeyeceğim.

Elimde olmayan ve çevreye verebileceğim geçmeyici rahatsızlıktan ötürü, köşemi okuyan ve o kendilerini bilen malum mavi hüviyetliler şimdiden bu kerime-i klavyeyi affedin.

Sizler; bugün doğan minimini köşeme ve koskocaman yüreğime hoşgeldiniz..