ŞEBİNKARAHİSAR ANKARA VAKFI REZALET!

Sevgili hemşerilerim belki bir gün, Şebinkarahisar Ankara Vakfı’na yolunuz düşer. Vakıf Kızılay’ın hemen arkasında Mithatpaşa’da Hotsa Piknik’in üstünde. Öyle bir vakıfımız var ki sormayın… Çok modern olarak yapılmış en küçük ayrıntıya kadar her şey düşünülmüş. Bar sandalyeleri, içkiler, mezeleri dahil; ama öğrencilere yönelik hiçbir şey yok. Ne adam gibi bir kütüphane, nede öğrenci gittiği zaman oturup çay içeceği bir yer. Böyle vakıf anlayışı olamaz. Vakıflar açılırken işletme veya meyhane olarak açılmıyorlar. Bilim kültür yuvası olarak hizmete giriyorlar. Belki diyeceksiniz ki bu Ankara Vakfı’ da ne kadar sorunlu bir yermiş, gerçekten de sorunlu bir yer.

Üç yıldır Ankara’dayım Şebinkarahisar için elimden gelen her şeyi yapmaya çalışıyorum. Demirtepe’de başlayan vakıf hayatın nihayet Mithatpaşa’ da sona erdi. Hafta sonu, iki misafirimi vak ıfa götüreyim birer çay söyleyeyim dedim. Arkadaşımın biri Şebinkarahisarlı diğeri ise Karadeniz Ereğlili, vakıfın kapısına yaklaştığım zaman “İnşallah eskisi gibi değildir, bir bilim kültür yuvasıdır” diyordum ki zile bastım. Karşıma yine her zamanki gibi asık suratlı olan beylerden biri çıktı. Merhaba diyerek onun bizi çağırmasını beklemeden içeriye daldım. Vakıf Başkanı Ünsal Bey’i sordum. Yok! Neyse olabilir diyerek bir yerlere oturmaya çalışırken adamın bakışları bizi yiyecek gibiydi. Neden geldi bunlar, bunlar nerden çıktı dercesine bize bakıyorlardı. Buyurun oturun, hoş geldiniz gibi lakırdılar dahi etmedi. Ben orada gördüğüm manzaraya hayretler içinde bakarken oraya götürdüğüm arkadaşlara nasıl rezil olduğumu ve övdüğüm memleketime yakışmaz bir vakfın olduğunu göstermenin ezikliğini çekerek oradan ayrıldım. Ereğlili arkadaşım burası sizim vakıf, sen Şebinkarahisarlı olduğuna emin misin bunlar nasıl Şebinkarahisarlı veya Şebinkarahisar Vakfını işletiyorlar diyerek, beni binlerce defa yerin dibine soktu. Çünkü ortada Mehmet Özdemir’in haysiyetinin yanında ŞEBİNKARAHİSAR’IN HAYSİYETİ ŞEBİNKARAHİSAR’IN adı vardı. Kimse ama kimse Şebinkarahisar’ın adına leke süremez. Şebinkarahisar Ankara Vakfı bir an önce kendine gelerek, orayı meyhane veya bar gibi değil bilim kültür yuvası gibi işletmeli. İşletemeyeceklerse bu işe kalkışmamaları gerekirdi. Yönetim değişince belki bir şeyler olur burası düzelir diyordum, maalesef yanıldım. Kimse yapamayacağı işin başına geçmesin Sevgili hemşerilerim. Ben bir Şebinkarahisarlı gazeteci olarak bunları yazmak zorundayım. İsteyen darılır isteyen gücenir, bu memleketin çıkarları senin veya benim çıkarlarımın önündedir. Bu vakıf binası bu şekilde kullanılmaya devam ettiği müddetçe benim kalemimi kimse durduramaz…

Gazeteci-Yazar
Mehmet ÖZDEMİR