Mersindeki Nevruz gösterileri “APO’ya Özgürlük” ve Bölücülük gösterilerine dönüştü ve Türk Bayrağı yakıldı, yerlerde sürüklendi. Genelkurmayınız her zaman olduğu gibi bu menfur harekete karşı ilk resmi tepkiyi sert bır lisanla gösterdi, hükümetin tepkileri arkadan geldi. Ama ben internetten yüzlerce tepki ve nefret mesajı almıştım…Yani milletimizin refleksleri, hala dip diri idi.
Genelkurmay’ın mesajındaki ı şu ifade dikkate şayandır: “Türk milleti engin tarihinde iyi ve kötü günler ve kötü günler görmüş ,sayısız zaferler yanında ihanetler de yaşamıştır….ancak hiçbir zaman kendi vatanında kendi sözde vatandaşları tarafından yapılan böyle bir alçaklıkla karşılaşmamıştır”
Bu nasıl böyle oldu? Türk’ün bayrağı nasıl Mersin’de kendi vatandaşları tarafından yakılabildi? Olayı telin ederken, asıl sebeplerini ve bu hallere nasıl gelindiğini doğru tespit etmeliyiz.
Leyla Zana ve Şeriklerinin ,DEHAP’ın şimdi timsah gözyaşları döküp “provokasyon ” diyorlar . Pekala, Öcalan ablasının ellerini kollarını öpmeleri de provokasyon mu idi? Hem Diyarbakır’daki Nevruz Şenliklerine Avrupalı diplomatlar ve Norveçli kadınlar, neden katıldılar ve Kürtlere birlikte halay çektiler? Güney Doğu ıle bu sıcak ilgilerinin altında ne yatar? Kimse merak etmez mi? Mızrak çuvala sığmıyor.
Onların ve Hazan Cemal gibi yazarların dillerinim altındaki “Türk milliyetçiliğinin kışkırtıldığı” , O’nun HÜRRİYET Genel Yayın Müdürü Ertuğrul Özkök’ün tavsiyeleri; “aman bu olayı büyütmeyelim” Zaten Özkök de o gün gazeteyi hazırlayanlara “bu bir çocuğun işi. Büyütmeyin” talimatını vermiş….Şimdi başta Genelkurmayın ve bununla birlikte bütün ülkeden dalga dalga yükselen tepkiler karışsında , fena halde ofsaytta kaldılar!
“Bu olayın çocuk işi olduğu” iddialarına gelince ; Mardin de kı olayda çocuk kullanıldı- “çocuk işi” dendi ve polisler töhmet altında bırakıldı. Bır çocuğun üzerinden cephane çıkıyor “çocuk işi” diye küçümseniyor. Kimse PKK nın çocukları, kadınları kullandığınım düşünmüyor. Ve en önemlisi küçül çocuklar ı şartlandıran ortam nasıl oluştu, “çocuk işi” “büyük işi” olurken bizim milli reflekslerimiz AB sürüngenliğinde Liboşlar tarafından nasıl gevşetildi.?
Bu soruların cevabı Mesut Yılmaz’ın diğerlerinin “AB’nin yolu Diyarbakır’dan geçer” sözlerinden başlar. …AB’nin yolu Kürdistan’ın yolu işte böyle Mersinden ,Antalya’dan ve İstanbul’dan da geçer, bu AB sürüngenliğinde!
Türk Bayrağını yakmak ortamı ve cesareti, Kürt bölücülük emellerinin AB tarafından ABD tarafından desteklenmesi - ve Türk Hükümetlerinin alelacele geçirdikleri “uyum yasalarıyla “ filizlenmiş yeşermiş v bayrak yapacak hallere gelmiştir. Hiç şaşmayalım ; biz kendi Üniter devletimizin n temellerini kendimiz oyarken Kürt bölücüler kendi Üniter Büyük Kürdistan Devletlerinin temellerimi çoktan atmışlardır.
AB istiyor diye bölücülük gösterilerini TBMM kürsüsünden yapan ve APO ıle işbirliği tespit edilmiş Leyla Zana ve arkadaşlarını serbest bırakırsanız…6 Martta Kadın Hakları gösterisinin APĞ gösterisine dönüştürüldüğünü görmezlikten gelir ve Polislerimize hakaret eden ,saldıran kadınları görmezlikten gelir polisleri suçlarsanız, gene şükredelim ki,ı arslan gibi bir polis memurumuz ilerde kendisi hakkında tahkikat açılmasından korkmayarak gereken müdahaleyi yapmış ve yere düşen bayrağımız kaldırmıştır.
ERTUĞRUL VAKASI
Tesadüfe Bakın Ve bu balgamda. Başbakanın politikalarını veya politikasızlığını savunmaya , logosunda “Türkiye Türklerindir” sloganı bulunan HÜRRİYET gazetesi Genel yayın Müdürü Ertuğrul Özkök kalkışıyor. Özkök, Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt’ın PKK ıle mücadele ve Kuzey Irak konusunda0 belirli bır politikası olmadığını söylemesini, emir komuta zincirini aşmak ,yatkısı olmadan konuşmakla ve disiplinsizlikle suçluyor…Anlaşılan bunu yapmak için de bır yerlerden işaret ve cesaret almış.
Ancak Özkök2ün Irakta belirli bır politikamız olmamasının suçunu Başbakana değil de askerilere , CHP ye ve muhalefet yüklüyor. Bu çıkış ABD Sevinme Bakanının dün NY TIMES gazetesinde yeniden yayınlanan iddialarıyla eş zamanda olması çok ilginç! Rumsfeld. Iraktaki Direnişe Türkiye nın l Mart Tezkeresini kabul etmeyip ABD birliklerinin Kuzeyden vurmasının mümkün olmama a Kuzeydeki Irak seçme birliklerinim bertaraf edilmesine ve direnişi de onların organım etmesine bağlıyor. Hazret, Bır defa Irakta direnişe Türkiye!nin sebep olduğu iddiası kadar sığ ve gülünç bir iddia olamaz. Runmsfeld, Bush vb. hala Irak’ta bataklığa saplanmalarının sebeplerini ve sayıları gittikçe artan Iraklıların neden işgalcilere direndiklerini anlayamamışlarsa söylenecek söz yok .Bu akılla devam ederlerse Irak ta asla tezkere alamazlar! ..
Fakat Ertuğrul Özkök bunca olaydan sonra, görmüyor mu ki eğer tezkere geçmiş olsaydı da ABD Kürt Politikasından vazgeçmeyecek , bizim kırmızı çizgilerimizi tanımayacaktı. Ama Türkiye ABD nın hoyrat işgalciliğine ortak ve destek olmak durumuna düşecekti. Bundan bizi Allah- Komutanlarınızın basireti ve muhalefet kurtardı.
Ancak gaflet Devam ediyor ; AB ile Müzakere süreci baladı- başlayacak derken şurası asıl gerçek; Avrupalılar , Erimeni Soykırımı, Kıbrıs Güney Doğu APO’nun salıverilmesi hususundaki dayatmalarından asla vazgeçmeyecekler ve sonunda her şeye boyun eğsek de, Türkiye’yi gene üye almayacaklardır , verdiklerimizle kalacağız.
İlerde bir gün, maazallah, Türk bayrağının Ankara sokaklarında yakılmasına ve hatta Ankara kalesinden de indirilecek bayrağımızın yerine AB bayrağı hatta Kürdistan Bayrağının dikilmesine engel olacak Türk Silahlı Kuvvetleri ve “kışkırtılan” Türk milliyetçileri olacaktır.!

Birinci Dünya Harbinde ve sonrasında ,”Büyük Oyun” Osmanlı “Mirasının” bil fiil , paylaşılması sürecinde, Batılılar tarafından ,Türklerin artık bir daha ayağa kalkmamak üzere “bitirilmesi” için sürdürüldü. SEVR anlaşması bu emellerin gerçekleştirilmesi ve tescili olacaktı..Ama Türk milletinin uyanması ve Milli Mücadele buna engel oldu. Fakat Türk Korkusu sona ermedi. 1919 da bır gizli İngiliz İstihbarat raporunda bütün Türk topluluk ve kavimleri sayıldıktan sonra , “ Türkler şimdi yenik düştüler ama ilerde birleşirlerse halimiz kötü olur” deniyordu..
Bütün Yabancı devletler bu "Büyük Oyunda" , Ermenileri ve Kürtleri, Türkler aleyhinde ,kullanmışlardı. Rusya savaş esnasında Ermeni çetelerini kullanmıştı. İşgal esnasında Batılılar, Fransızlar Ermenileri Maraş ve Antep’te, Türklerin üzerine saldılar. Ingılız ajanları Sıvasa kadar gelip Kürt aşiretleriyle Mustafa Kemali kaçırmaya kalkıştılar ve Baş ajan Binbaşı Noel Londra’ya raporunda “ Kürtlerde milli hisleri yok , milliyetçilik yok ama biraz iteleyerek , bu hisleri onlara telkin ederiz” diyordu ve nitekim 1920’li yıllarda çıkan Şeyh Sait, Dersim vs Kürt İsyanlarında onların paraları ve tahrikleri vardı. Hatta, o zamana kadar biri birlerine hasım olan Kürtleri ve Ermenileri Türklere karşı birleştirmeye çalıştılar.
TÜRK KORKUSU
Türk Korkusu hemen ortadan kalktı mı sanırsınız…Bugün Viyana Sendromu genç Türk nüfusunun Avrupa da siyasette ve ekonomide ,egemen olmasından ve Viyana kapılarından geri çevrilen Türklerin kaleyi içinden fethetmelerinden korku ,şeklinde devam ediyor. Bunu da AB’deki Türkiye karşıtları açıkça söylüyorlar. Ama daha kurnaz olan Avrupalıların yöntemi bu korkudan Türkleri ya kendi değerlerinden ve çıkarlarından soyutlayıp posasını çıkardıktan sonra, içine almak veya bir yere iliştirmek.
Bu uzun girişi, Ermeni ve Kürt kartlarının şimdi Avrupalılar ve de Amerikalılar tarafından kullanıldı gunu anlatmak için yazdım.; sormak lazım, özellikle AB şu sırada ne için Ermeniler ve Güney Doğu hususunda, neden bu kadar ilgili ve dayatmacıdır?
AB VE ERMENİLER
Son yıllarda , Nisan ayında, Ermeni “diasporası” yanı dünyanın her tarafına dağılmış Ermeniler ve örgütleri ı tarafından kampanya haline getirilen ve Parlamentolarda, kanunlar çıkarılmasına yol açan ,sözde “Soykırım” iddiaları şimdi AB’nin maksatlarıyla birleşmiş dutumda ve maalesef, AB hayali uğruna, bu konuda da milli reflekslerimiz , zaman aşımına uğrayıp genç kuşakların adeta “Verip Kurtulalım- iddiaları kabul edip, bu çileden artık kurtulalım” diye ,zayıflatılınca… Ve içimizdeki bazı gafillerin, “Nobel adayı,büyük yazar” Orhan Pamuk gibi , Profesör Halil Berktay, Profesör ve Selim Deringil gibi tarihçilerin, Ermeni tezine arka çıkmaları, Medyadaki bazı köşe yazarlarının da onlara sahip çıkmalarıyla , Ermeniler emellerine yaklaşıyorlar. Ne var ki melse akademik veya şekli bir “mea culpa” ıle, “suçumuzu itirafla” kalmayacak, arkasından, muhakkak, tazminat ve arazi talepleri gelecektir.