Yıllarımızın Eylül'ü

Yılın en mağmum (gamlı) en hüzünlü ayını, “Eylül”ü geride bıraktık, “Sonbahar”dayız… Yaprak dökümü, seller fırtına ayları! Arkadan da kış! Sonra da, eğer erişebilirsek, “ilkbahar”!

Ocak ayı, “doğanın” da, insanların, canlıların da “miladımız” doğumumuz!

Yıllar geliyor, geçiyor; “Milattan öncesi” ve “sonrası” var, ama bizlerin “milatlarından sonrası” çok kısa!

İzafiyet Nazariyesi “zaman” için de geçerli: çocukken-hem zamanın çabuk geçmesini ister, hayata atılmayı beklerdik, fakat aynı zamanda da fütursuzca eğlenir, keyif alırken, zamanın “çabuk geçmemsini” dilerdik; “Eylül aylarımıza” geldiğimizde, “zamanın durmasını” ister olduk. Ama durmuyor işte; zamanın, insafsız “orağı” önüne geleni biçip duruyor!… Dökülen yapraklar, bir daha yerlerine gelmiyor!

Sadece kişisel hayatlarımızda değil, doğada da öyle. İlkbahar ve yaz güzel, ekseriya eğlenceli, ama sonra Eylül’le hüzün başlıyor. Okul yaşlarımızda “Eylül” derslerin okulların başlama ayı idi; Eylülü sevmezdik!

VE SİYASETTE

Şimdi, “siyasette”, gerçek dünyamızda (hiç bahar havası görmedik ya) yargı yılı, yasama yılı ve siyasi tartışmalar, kavgalar yılı başlıyor!

Dedim ya; faniler için, bahar ayları ve günleri mahdut- sonbaharların arkası da malûm!
Keşke, ülkemizin “Eylüllerinden” sonrası, Baharla olsa! Kendi hayatım için kötümser, ülke için, fazla iyimserim, değil mi? Ama insan, umut ettiği müddetçe, hele, ülkesi için umutları sönene kadar, yaşar!

ESKI ŞARKI

“Eylül” denince, aklıma hep- şimdilerde daha sık- , Frank Sinatra’nın meşhur ettiği, Ünlü “Eylül Şarkısı” geliyor!

Mealen şöyle: “Ah! Mayıstan, Ocağa kadar, uzun, çok uzun, zaman var… Fakat Eylüle geldiğinizde, günler kısalıyor… Sonbahar havası yaprakları, alev gibi kızartıyor ve zamanın, bu “bekleme oyunda” fazla zamanımız kalmıyor.-Günler çok kıymetli, Eylül, Ekim günlerine – seninle birlikte geçireceğimiz günler kadar kısalıyor"

Evet, önümüzde Ekim, Kasım ve Aralık var, görebilirsem!***