Kürt Açılımıyla İlgili Sonuçlar

1-AÇILIM MUTLAKA BAŞARILMALIDIR

Bu kitabın önsözünde ve değişik yerlerinde de söylediğim gibi, son söz olarak da ısrarla söylemek istediğim, KÜRT SORUNU KESİNLİKLE ÇÖZÜLMELİDİR.

Sorunu çözmeye kalkışırsam, üniter yapım mı bozulur, Anayasanın değiştirilmez maddeleri değişmek zorunda mı kalır, vatandaşlar hak ve özgürlüklerine kavuşunca devletin kutsallığı mı tartışılır, sonu federasyona veya bağımsızlığa mı varır, diye korkulara kapılmak yerine, sonu nereye varacaksa varsın, ama savaş bitsin, kan dursun, dostluk ve barış kurulsun düşüncesiyle hareket edilmelidir.

Önce insanlar sağ olsun, sağlam olsun, insanlar hiçbir şeyden korkmadan, ürkmeden, huzur ve güven içinde yaşadığının farkına varsın. İnsanlar sevgiyi, sevinci ve mutluluğu tanısın. Ondan sonra vatan millet ve devlet de sağ olsun. Önce vatandaşın devlet karşısında bağımsızlığı sağlansın, sonra devletin bağımsızlığı tartışılsın, diye başlatmalıyız açılımı.

Fakat elbette ki, ben kimseye kendi doğrularımı dayatmak peşinde değilim. Benim tek dayatmam, her ne pahasına olursa olsun bu sorunun çözülmesidir.

Gerçi açılım şöyle olmalı, böyle olmalı ve mutlaka başarıya ulaşmalı derken, doğrusu şu da aklıma gelmedi değil. Sen bunları yazdın, ama belki de gelecek hafta üç beş tuzak, birkaç bomba ve bir sürü komplo teorisiyle, açılımın üstüne beyaz bir kefen çekilebilir. İki hafta sonra açılım tamamen kapanım haline gelir ve bir ay sonra unutulup gidebilir.

Üstelik Türkiye’de yaşıyorsanız, “Olmaz böyle bir şey deme şansınız da yoktur.” Örneğin cumhurbaşkanlığı seçimleri sırasında bir de referandum yaşamıştık. Ve orada “Türkiye Malezya olacak” diye bir tartışma başlatılmıştı. Bir hafta sonra tartışma öyle bir safhaya geldi ki, artık Malezya olmuştuk ve dönüşümüz, kurtuluşumuz da olanaksız bir hale gelmişti. Ama bu saralı durumdan birkaç hafta sonra da, sanki Malezya tartışması bin yıl geride kalmış gibi, kimsenin gündeminde değildi artık. Ve son zamanlarda Türkiye bu sendromları daha sık yaşamaya başladı.

Onun için Kürt açılımı da, birkaç hafta sonra hiç açılamadan kapanıp giderse, bu kitap boşa mı yazılmış olacak diye düşündüğüm de oldu doğrusu. Fakat başlıca iki nedenden dolayı bir pişmanlık ve üzüntü duymadım.

Birincisi, açılımın artık önünün alınamayacağı, engellerle karşılaşsa, duraklasa ve hatta gündemden kalksa da, siyasilerin ve hatta Türkiye’nin keyfine bırakılmayacağı, kapının dışardan da zorlanacağı, bunu durdurmaya kimsenin gücünün yetmeyeceği yönündeki tahminlerim nedeniyle açılım: bendini yıkmış bir barajın suları gibi, engelleri aşıp gidecektir şeklindeki düşüncelerim baskın gelmektedir.

İkincisi ise bu kitabın önsözünde de belirttiğim gibi, benim bu kitabı yazmaktan amacım, açılım kadar bir de tarih saptaması yapmak içindi. Açılımın akıbeti başarısız olsa bile, Türkiye’de sorunların ele alınış ve sahipleniliş biçimi, çıkar çevrelerinin çıkarlarını halkın çıkarlarıymış gibi halka savundurma ve çözümden kaçma yöntemleri hakkında daha önemli ve daha genel tarih saptamalarına ulaşmış olacağım. Çözüm anında kimin nerde ve niçin durduğunu, yirminci yüzyılın nasıl ıskalandığını tespit etmiş olacağımı ve yazdıklarımın asla boşa gitmeyeceğini düşünüyorum.

Ayrıca ülkeyi çağın çok gerilerinde kalmış kazıklara zincirleyen, egemen güçlerin, böylesi çıkar amaçlı pislik üreten sistemlerine, boşa gider ve bir işe yaramaz düşüncesiyle sessiz kalarak, bir biçimde kerhen de olsa, onların yanında yer almak yerine, çıkış yolları aramak ve çıkışları sahiplenmek, desteklemek gerektiğine inanıyorum. Doğu Ergil’in raporlarının bu gün tekrar gündeme oturması gibi, çıkış amaçlı samimi önerilerin ilerde değerlendirilebileceğini düşünüyorum. Bu yüzden açılımı tüm gücümle ve tam bir inançla destekliyorum.

Onun için, “Bunlara kim bakacak, memleketi ben mi kurtaracağım, bu ülkede hiçbir şey değişmez” türünden demagojik söylemlerle, hiçbir kimsenin açılımdan kaçma lüksü olmadığı gibi, hiçbir bahanenin arkasına saklanması da olanaklı değildir. İçi boştu, zaten açılımın sahibi de samimimi değildi ve yaptığı şovdu, şehitlere ve gazilere ayıp oluyordu gibi yaldızlı ve yanıltıcı hamaset kavramları bile bu kez, açılım karşıtlarını kamufle edemeyecektir.

Çünkü açılım çok önemli ve hayati bir olay; ama önemli olduğu kadar da öncelikli ve hatta en azından yarım yüzyıl geç kalınmış bir olaydır. TC insanın başına bu güne dek gelen, yangın, deprem, trafik, sel vs, tüm felaketlerden daha büyük bir felakettir. Sorun çözülmezse felaketin nasıl bir seyir izleyeceği de belirsizdir. Ama bilinen ve hala yaşanan biçimiyle bile büyük orduların beslenmesine, devasa askeri harcamalara, cana, mala, paraya, doğal tahribata ve insani duygularda erozyona neden olmaktadır.

İktidarın açılımının içi boş ise, tüm ilgili taraflarla içi doldurulmalı, açılımın asgari koşulları oluşturulmalıdır. Fakat açılımdan beklentiler boşa çıkarılmamalı, olumlu yönde filizlenen umutlar kırılmamalıdır ki, zaten sıfır olan moral değerler yeniden sıfırlanmamalı. Açılım için çözümün koşulları da yaratılmalıdır.