Türbandan Sonra (II)

2- GAZANIZ MÜBAREK OLSUN TÜRBANCILAR

Yasa parlamentodan geçti, türban şimdilik serbest bırakıldı. Türban taraftarları büyük bir zafer kazandı. Davalarında da, bireysel hak ve özgürlükler açısından haklı olduklarını düşünüyorum. Ve hatta laikliğin bundan büyük bir yara alacağına inananlardan falan da değilim. Fakat yine de, bu zaferin toplumsal çıkarlarımız ve hatta türban taraftarlarının kendi kişisel çıkarları açısından bir kazanç değil bir kayıp olduğunu düşünüyorum.

Örneğin soruyorum türban taraftarlarına: kazandığınız zaferden memnun, mutlu ve huzurlu musunuz? Halkın yarıdan çoğunu karşınıza aldınız. Laikliği tekeline aldığını söylediğiniz kesimlerden daha beter, dini türbanınızın altına ve tekelinize aldınız. Ayrıca bu zaferi kime karşı kazandınız. Yenilen taraf Afrika’nın putperest kabileleri ya da Amerika’nın Hıristiyan halkı mı, yoksa kendi halkınız mı? Peki, bu dışlamadan sonra, hala Türkiye’de halkın yüzde 99’u Müslüman’dır diyebilecek misiniz? Yoksa onları dışladığınıza göre, artık azınlıkta kaldığınızı kabul edecek misiniz?

Hakkınıza ve haklılığınıza saygı duyanlardanım. Fakat böylesine çatışa çatışa, dışlaya dışlaya, tüm sıradan Müslümanları ve dindarları dinden bezdirip kaçırtarak, (İslam’ı türbana indirgeyerek) İslam’ın salt size kalacağını mı düşünüyorsunuz. İslam’ın tümü sizin olsa, daha mı mutlu olacaksınız ve tek başınıza Müslümanlığı ne yapacaksınız. Oysa bilmiyor musunuz ki, İslam tüm insanlığa açılmış en büyük kucaktır. Ve bilmiyor musunuz ki, hiçbir şey tek başına güzel değildir. Ne din, ne ülke ne de servet. Her şey, hep beraber güzeldir.

Bunca kavga, gürültü ve düşmanca tavırdan sonra, o sıralarda huzurlu oturabilecek ve huzur içinde eğitim yapabilecek misiniz? Karşı taraf huzurlu olacak mı? Huzursuzluklarınız birbirinize yansımayacak mı? Bunca huzursuzluktan nasıl huzur çıkacak? Kazanılan zafer türban. Ama kaybedilen, halkın öteki yarısı… Kaybedilen dostluk kardeşlik ve barış… Kaybedilen huzur. Peki din bu mu? İslam bunun için mi var? İslam’ın tüm şartlarını, dostluğu, kardeşliği, barışı ve insanların iç huzurunu tesis ettik de, bir tek türban mıydı eksiği?

Oysa ben, şu andaki türban sorununun, dini bir vecibeden, dinsel bir gerekçeden kaynaklandığına inanmıyorum. Eğer dinde saçların saklanması ve gösterilmemesini çok önemsiyorsa bazı insanlar, kendilerini böyle rahat hissediyorsalar, buna saygı duymak gerekir. Ama başı örtmenin, saçları saklamanın tek geçerli yöntemi türbandır, örtünmekten kasıt türbanla örtünmektir deniliyorsa eğer, burada durup düşünmek gerekir. Tülbent, yazma, eşarp vs. geçerli değil, yalnızca türban olması gereklidir gibi bir düşünce maalesef geçerli bir yaklaşım değildir. Aslında önemli olan türbanın bürüdüğü başın içindeki düşüncedir. Türban saçları değil de beyni bürümüşse eğer maalesef yapacak pek bir şey kalmamış demektir. Bakın “TESETTÜRLÜ KADIN” adlı şiirimde, bunu nasıl dile getirmişim.

O insan mı ki, o bir kadın
O bir süs bitkisi, bir arzu bahçesi
İştah kabartan bir yemek
Ağız sulandıran bir içki
İslam, onun saçının tek bir teli.
Etrafı aç, susuz erkekle çevrili
Ve yaşamın tek amacı, cinsellik sanki.

Oysa namus ne kendini gizlemektir
Ne de bedenini sergilemektir.
Gerekenin ötesinde örtünmemek
Olağan ve doğal görünmek
Ölçüsünü iklimle, ihtiyaçlarla belirlemektir.

Ve sen, kimliğini örtülere kaptırmış kişi
Görmüyor ve bilmiyor musun ki
Gizler üstünde yoğunlaşır insanların tüm ilgisi.
Ne dersiniz, örtünmekten amaç gizlenmek mi
Bir çıkar elde etmek, ya da ilgi çekmek mi?
Oysa İslam olmak için, insan olmak yetmez mi?

Çünkü namus senin saçında, başında
Kolunda, bacağında değil yüreğindedir.
Çünkü namus salt cinsellikten ibaret değil
Namus akılda, erdemde, beyninin içindedir.
O yüzden namusu gizlemek değil
Açmak, sergilemek, göstermek gerekir.

Namus: iyilik güzellik ve hoşgörü olarak
Sevgi ve mutluluk olarak, fark ettirilmelidir
Namus beden dilinden, gözlerinin içinden
Ve yüzünün ifadesinden gözlenebilmelidir
Saklanmaksa kendine güvensizliktir.       “Kültüre Eleştirel Bakış”tan


Dinsel bir vecibe ve temel bir şart değilse eğer, öyleyse türban nedir? Bence türban, baş örtmede bir modadır. Başörtüsü dediğimiz, tülbent, yazma gibi geleneksel halk örtüleri karşısında, eskiden seçkin kesimin çarşafla yarattığı farklılık yasaklanınca; eşarp benimsenmiş, ama eşarp da, geniş kitlelere yayılınca, kendisini avamdan farklı görenlerin türban modasını yaratmasına neden olmuştur diye düşünüyorum.

İşte bu yüzden de bu sorunun sürekli bir çözümü olamaz. Çünkü bu bir modadır ve sürekli değişir. Örneğin ilerde bazı kadınlar, saç uzatmayı ve omuzlarından kalçalarına doğru sarkıtmayı benimseyebilirler. O zaman da sarkan saçlarını saklamak için türbana, kalçalara kadar inen bir kuyruk takabilirler. Mesela ona da süper türban denilebilir.

Peki şimdi yasaları türbana göre düzenlesek on sene sonra bu kez süper türbana göre yeniden düzenlemek zorunda kalmayacak mıyız. Biz Türkiye olarak, bu tür sıradan yaşanıp gitmesi gereken en basit konuları, hep gündemimizin başına oturmayı çok iyi beceren bir ülke olarak, türban çözüldüğünde, süper türban gelinceye kadar, bir süreliğine de olsa, bu kısır çekişmelerden kurtulacağımızı mı sanıyorsunuz. Asla! Asla gündem boş kalmayacaktır. Örneğin, bunun yerine hemen, kadın eli sıkılmalı mı, sıkılmamalı mı sorunu gelecektir. Ve bu böyle sürüp gidecektir.

Peki derseniz ki, olay bu kadar basit midir? Evet basittir. Çünkü başın açılması veya örtülmesi değil, örtünmenin şeklinden kıyametler koparılmaktadır. Yani birileri de çıkıp, ben mevcut pantolonla değil de, şalvar pantolonla veya menevrekle gireceğim kamusal alanlara dese ve bunu da partilerden birisi simge olarak benimserse, işte size şalvar krizi. En önemlisi, bu yaşananlar başka bir ülkede olsa, şu anda ciddiye alıp kriz çıkaranlar, katıla katıla güler hepsi.

Peki türbancıların hiç haklı bir tarafı yok mudur? Elbette ki vardır. Ama bu ne dini, ne de hayati bir olaydır. Siyasi bir simge olarak değil ama, moda olarak; kişisel bir hak ve özgürlük olarak yadırganacak bir yanı yoktur. Bu yüzden bunu istemek de, ne ayıp ne de suçtur. Ama ülkenin ekonomik, sosyal ve kültürel durumu, hak ve özgürlüklerin mevcut anayasal boyutu dikkate alındığında, bu durum, bu ülkeye ve bu günkü gündeme çok lükstür. Eğer haklar bir sıraya konulacak olursa bu son sırada kalır.

Örneğin, babası bu ülke için askerlik yaparken; çatısı ve sobası olmayan, üstü branda ile kaplı evde soğuktan donarak ölen bebeğin hakkı ödenmiş midir ki sıra türbana gelsin. Kocası askere alınan kadınların, kendisi ve çocuklarının geçiminin sağlanmasını istemesi, bundan daha önemsiz bir hak mıdır? ( Ki; bugüne dek hiç gündeme bile gelmemiştir.) Çöpten beslenen milyonların, insanca yaşamak istemesi, türban takmaktan daha mı önemsizdir. Düşüncelerinizi özgürce açıklamanın bile çeşitli biçimlerde engellendiği bir ülkede türban nasıl en öncelikli hak olabilir? Türban için verilen mücadeledeki kararlılık, donarak ölen asker çocuğu için verilse, çöpten beslenen insanlar için verilse, daha İslami ve daha insani olmaz mıydı?

Bana göre: savunulan bir hak bile olsa, on milyon insanın çöpten beslendiği bir ülkede türban tartışması, ayıptır, günahtır, insana ve insanlığa saygısızlıktır ve trajikomik bir vakadır. Türban karşıtları için de durum bundan hiç de farklı değildir. Bundan sonraki yazımda da olaya onların açısından bakacağım.