Tamircilik tarihe karışmak üzere
Tamircilik nostalji oldu
Bir zamanlar yüz binlerce vatandaşın geçimini sağladığı tamircilik mesleği tarihe karışmak üzere. Tamir fiyatına alınabilecek Çin mallarının yaygınlaşması, piyasadaki rekabet ve refah seviyesinin yükselmesi tamircilere olan ihtiyacı her geçen gün azaltıyor.
Ustalar, vatandaşın eskiyen ya da arızalanan eşyalarını tamir ettirmek yerine yenisini almayı tercih ettiğini söylüyor.
Birkaç yıl öncesine kadar her mahallede bulunan TV, beyaz eşya, kıyafet ve ayakkabı tamircileri birer birer kapanıyor. Mesleğini sürdürenler, vatandaşın bozulan elektronik eşyalarını yaptırmaktansa yenisini almayı tercih ettiğini söylüyor. Tornavida, kontrol kalemi ve çekiçlerini bırakmayan ustalar eski günlerini artık mumla arıyor. Ailelerini geçindirecek kadar para kazanamayan eller, başka sektörlere kayarak para kazanmaya çalışıyor.
Şirinevler'de beyaz eşya tamirciliği yapan İbrahim Akdağ, kriz dönemlerinin yükselen mesleği tamirciliğin ilk kez bu kadar durgun geçtiğini ifade ediyor. Akdağ, "Mali sıkıntıda olanlar, elektronik eşyaları bozulduğunda yenisini almaktansa tamir ettirmeyi tercih ederdi. Bu yüzden işlerimiz artardı ama şimdi bozulan eşyaların yerine yenileri alınıyor." diyor.
Geçmişte İstanbullunun televizyon tamiri ihtiyacına cevap veren Eminönü'nün Kadırga Mahallesi'nde de işler durgun. Liman Caddesi 'namı diğer Televizyon Hastaneleri Caddesi' bir zamanlar TV'si arızalananlara 24 saat hizmet veriyordu. Caddenin en eski esnafından Şahin Bakal (36), 10 yıl öncesinde caddede 20'den fazla olan tamirciden geriye 3-4'ünün kaldığını anlatıyor. O dönemler 25 ustayla çalıştıklarını söyleyen Bakal, "Televizyon almak eskiden çok zordu, bu yüzden televizyonu arızalanan son çare olarak yenisini alırdı. Şimdi vatandaşın mali durumu güçlendi. Öyle oldu ki her evde 2-3 televizyon var. Ama bunlardan biri arızalansa yine de tamire götürmeyip yenisini alıyor." diye konuşuyor.
Yaklaşık 20 yıl kunduracılık yaptıktan sonra kendi tamir atölyesini açan İsmail Boran da 5 yıl önce kirayı yetiştiremediği için işyerini değiştirmek zorunda kalmış. Merdivenaltı dar bir yerde tamire devam eden Boran, özellikle Çin ayakkabılarının mesleği bitirdiğini anlatıyor. Boran, "Ucuz ayakkabıların çıkmasıyla işlerimiz yarı yarıya azaldı. Vatandaş 10 liraya aldığı ayakkabısı eskiyince tamir ettireceğine üstüne biraz daha para ekleyip ucuz ayakkabı satın alıyor." diyor. Boran usta, çırak bulamadığını ve mesleğinin varisleri olmadığı için bir gün ayakkabı tamirciliğinin tamamen biteceğini de düşünüyor.
