Hikmet Dizdaroğlu
Hikmet DİZDAROĞLU (1917-1981)
Yazar, eleştirmen.Zile İlçesi’nde doğdu.Erzurum İlköğretmen Okulu’nu, Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü’nü bitirdi. Zonguldak, Kastamonu, Burdur lise ve ortaokullarında Türkçe öğretmenliği, Burdur, Uşak, Muğla, Tire ortaokullarında müdürlük yaptı. Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Dairesi Raportörlüğü’nde bulundu. Gazi Eğitim Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı öğretmenliğine atandı.
1974’te emekli oldu. Uzun yıllar Türk Dil Kurumu’nun Terim Kolu başkanı olarak çalıştı.
İlk yazıları Yücel, Ülkü ve Fikirler dergilerinde yayınlandı. Daha sonra Şadırvan, Hisar, Varlık ve Türk Dili’ne eleştirme ve inceleme yazıları yazdı.
Eserlerinden başlıcaları:
Huzurî (1949), Namık Kemal (1952), cenap Şehabettin (1953), Abdülhak hamit (1953), Şinasi (1954), Ataç (1962), Ömer Seyfettin (1964), Ahmet Rasim (1965), Dilcilere Saygı (1965), Halk Şiirinde Türler (1969), Tümce Bilgisi (1976).
