Yeni Yıl ve Yaşlılık!..

Önceki yıllarda olduğu gibi yine beklentilerle, umutlarla 2013’e girdik... Kimi gece kulüplerinde, kimi otellerde, restoranlarda kimi sokaklarda kimi de televizyonların cıvık programları karşısında Yeni Yılı kutladı. Yeni yılın ne olduğunu bilmeyen bazıları da evlerinde oturup çerez, meyve yiyerek ve eğlenenlere kızarak; “günahkâr bunlar” dediler. Cennetin de Cehennemin de bu dünyada yaşayan insanlar için olduğunu, onları kendimizin yarattığını düşünmeden…

Merak ediyorum; acaba kaçımız hapishanelerdeki, suçunun(!) ne olduğunu kestiremeyen bilim adamlarını, gazetecileri, siyasetçileri ve askerleri düşündü? Yakınları hapishanede olanlar yeni yılı kutlamak bir yana gözyaşlarını dökerlerken acaba ne düşündüler? Onlar için Yeni Yıl nasıl olacaktı, karanlık mı aydınlık mı?

Kimin suçlu kimin suçsuz, eskilerin deyişiyle bigünah (!) olduğunu ne kadar biliyoruz?

Demokrasi, özgürlük, aydınlanma bir yana Türkiye’yi Ortadoğu bataklığına sürüklemek isteyenlerin düşünceleri nedir? Ne demişler, kendim ettim kendim buldum… Bekleyecek ve göreceğiz 2013 bizlere ne sürprizler hazırlıyor.

Belirli bir yaşı aşmış olanlar bence Yeni Yıla biraz buruk, biraz da üzülerek girmeli. Çünkü ömürlerinden bir yaş daha gidiyor. Belki karamsarlık olacak ama gerçekte ölüme bir adım daha yaklaşıyoruz. Acaba onun farkında mıyız?

Antik çağın ünlü düşünürü Sophokles “İnsanların tekrar çocuklaşmak için yaşlandığını” söylemişti. Acaba doğru bir tanımlama mıydı? Bu sözü Sophokles söylediğine göre, mutlak bir bildiği vardır. İnsanlar yaşlandıkça çocuk saflığına dönüyor mu?

Hiç sanmıyorum. İnsan yaşlandıkça çok daha hırslanıyor, zenginler daha çok kazanmak istiyor. Yaşadığımız ortamlarda koltuklarını bırakmak istemeyen siyasetçilerin, bürokratların hırsla onlara sarıldıklarını görmüyor muyuz? Koltukları uğruna birbirlerine neler söylüyorlar, rakiplerinin ayaklarına muz kabukları dökmüyorlar mı?

İnsan yaşlanınca çok daha olgunlaşmalı, kendini artık kanıtlamaktan vazgeçmeli. Çünkü yaş kemale ermiş. Ama olmuyor, bazılarını hırs-ı piri sarmış bir kere…

Merak etmişimdir; aşkın duygusallığı, cinselliğin içgüdüsü yitirilince, mala mülke, paraya daha mı çok sarılıyor insan diye. Bunların hepsini bir kenara itip sessiz, sakin bir kasabada yaşamayı hayal eden kaç kişi var? Büyük şehirlerin eziyetinden, keşmekeşinden ne anlıyoruz. Herkeste bu koşturmaca neden? Ernest Hemingway gibi dünyanın önde gelen yazarı yaşlanınca elden ayaktan düşme korkusuyla intihar etmişti. Belki aramızda onun gibileri de vardır. Kızılderililerin yaşlananları dağların tepesine götürüp terk ettikleri söylenir.

En iyi şekilde yaşlanmanın sırrı nedir?

Okuyucularımda birisi gönderdiği mailde yaşlanmanın ilginç bir açıklamasını yapmış. Ben de biraz değiştirerek sizlerle paylaşırken bu konuda düşünmenizi isterim.

Orta yaşa gelmeden hiçbir şeyi tasa etme.

Orta yaşı geçince hiçbir şeyin özlemini çekme.

Olanak buldukça yaşamın tadını çıkar.

Pişmanlık duymak için yürüyemeyeceğin günleri beklemek yerine, olanağın varken görmek istediğin, göremediğin yerlere git.

Fırsat buldukça eski okul, iş arkadaşlarını ve dostlarını ara bul. Onlarla beraberliğinizin amacı sadece birlikte yemek olmamalı. Önünüzde yaşanacak az zamanın kaldığının bilinciyle olsun...

Eski dostlarınızla birlikte olabileceğiniz hiçbir fırsatı kaçırmayın. Elinize geçen bu fırsatlar gün gelecek seyrekleşecek. İsteseniz de olmayacak…

Bankadaki paranızı beraberinizde götüremeyeceksiniz. Harcamak istediğinizde düşünmeden, kimseye danışmadan harcayın.

Gönlünüzce davranmaktan çekinmeyin, çünkü her gün yaşlanıyoruz.

İştahınızın olup olmamasına da aldırmayın, yemeye bakın en önemlisi mutlu olmak. Sağlığınız için yararlı olanları daha sık ve daha çok yiyin ama unutmayın ki yemek her şey değil.

Sağlığınıza zararlı olanları daha seyrek ve daha az yiyin, ama tamamen de kendinizi olardan mahrum etmeyin.

Hastalıklarınız varsa, tedavi konusunda iyimserliği daima ön plana çıkarın. Hastalığınız sırasında endişeden ve kuşkudan elinizden geldiğince uzak durun.

Önceki yıllarda canınızı sıkan şeylerin neler olduğunu belirleyin. Böyle yaparsanız yeni üzüntüler edinmeden yaşayacağınız kadar yaşarsınız.

Bırakın vücudunuzdan sorumlu doktorunuz olsun. Ondan ayrı Tanrı’nın sağlığınızı düşünmesine izin verin…

Üzüntüler bana iyi geliyor diyorsanız o zaman bırakın çevrenizde hep üzüntüler olsun. Üzüntülerin yerine mutluluğa yer vermek istiyorsan; işte o zaman bırakın mutluluk sarsın sizi.

Yoksul da olsanız varlıklı da olsanız, unutmayın ki herkes doğar, büyür, yaşar, yaşlanır, hastalanır ve gün gelir ölür. Bu konuda kimsenin ayrıcalığı yoktur… Öyle olmasaydı Fatih Sultan Mehmet, Kanuni Sultan Süleyman, Atatürk, İsmet İnönü aramızda olmaz mıydı? Dünya fani diye boşuna dememişler.

Yapacağımız ve ihmal edilmemesi gereken yalnızca bir şey var; o da gülümsemek ve gülmek.

Şu nokta da göz ardı edilmemeli; akan su hiçbir zaman geriye dönmez. Yaşam da suya benzer bir daha geriye dönüşü yok.

Yahya Kemal Beyatlı’nın yazıp, Münir Nurettin Selçuk’un yorumladığı Segâh Makamındaki şarkı birçok gerçeği dile getirmiyor mu?

"Dönülmez akşamın ufkundayız vakit çok geç
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç
Cihâna bir daha gelmek hayâl edilse bile"…

Yeni yılın ilk yazısı biraz karamsar oldu ama yaşam böyle bir şey işte.

erdemyucel2002@hotmail.com