Gaziantep Emniyet Müdürlüğü'nün resmi internet sitesinde yer alan açıklamada, günümüz modern toplumlarının aile tipi olan çekirdek ailede anne, babaların çalışmak zorunda kaldıkları, çocukların ise bakıcı ya da kreşte ailelerinden uzakta kaldıkları belirtildi. Ancak akşamları bir araya gelebilen aile üyeleri arasında fiziksel ve psikolojik yakınlaşmanın azaldığı kaydedilen açıklamada, "Bu nedenle çocuklar zamanlarının çoğunu ailelerinden daha çok, arkadaş çevresiyle geçirmektedirler. Aile, çocuğun dünyaya getirilmesi ve beslenip korunarak yetiştirilmesinin yanında, onun güvenlik, sevgi, saygı, ait olma ve paylaşma gibi psikolojik gereksinimlerinin de en iyi karşılandığı yerdir. Yapılan araştırmalar, ana babaların çocuklarına karşı gösterdiği tutum ve davranışların, onların olumlu ya da olumsuz karakter, kişilik ve kimlik sahibi olmalarında en önemli etkiye sahip olduğunu göstermektedir" denildi.

Uyum bozukluğu gösteren çocukların genellikle başarısız bir anne-baba-çocuk ilişkisinin ürünü oldukları ifade edilen açıklamada, şu ifadelere yer verildi:

"Anne ve babanın sevgi ve ilgisinden yoksun olarak büyüyen çocuklar, büyük bir sevgi açlığı gösterirler. Bu açlık da, birtakım davranış ve uyum bozukluklarına neden olabilir. Bu bağlamda; çocukluktan yetişkinliğe geçiş dönemi olarak nitelendirilen ergenlik döneminde de bir ergenin sorunlarını kolaylıkla çözebilmesi ve bu köprü evresini zorluğa uğramadan aşabilmesi, geçmişte olumlu aile ilişkilerine bağlı olduğu söylenebilir. Çocukluk döneminde anne ve babası tarafından yeterince sevgi, sevecenlik ve güven duygusuyla yetiştirilen ve başarılı bir disiplinin uygulandığı ortamda büyüyen çocuk, mutlu bir ergen adayıdır. Daha o dönemde anne ve babasıyla başarılı bir diyalog kurabilen çocuk, zorlu ergenlik döneminde, aynı arkadaşça ilişkilerini sürdürerek kişisel sorunlarını kolaylıkla çözebilir."

Açıklamada, gençlik döneminde en etkin duygunun otoriteden kurtulma isteği olduğuna dikkat çekilerek şu görüşlere yer verildi:

"Bu nedenle gençler, başkalarını acımasızca eleştirdikleri halde hiç eleştiriye gelememekte ve otorite figürünü temsil eden ana babadan devlete varana kadar, herkesi eleştirme eğilimi taşımaktadırlar. Gençlerin yetişkin statü ve bağımsızlığına kavuşmak için, anne ve babasının kontrolünden kopma isteğinin en önemli nedeni ise kendine ait bir benlik, kişilik ve kimlik geliştirme isteğidir. Türk toplumunda anne babalar ise kendilerine bağımlı bir çocuk yetiştirme eğilimi taşımaktadırlar. Bu noktada, anne babalarla gençler arasında iletişim kopukluklarına neden olabilecek çatışmalar çıkabilmektedir. Yapılan araştırmalara göre; gençlerin anne ve babalardan en büyük şikayeti adam yerine, yetişkin yerine konmamak, anlayışsızlık, güvensizlik, baskıcı ve katı tutum ile sürekli çocuk yerine konmaktır. Bir genç, aile ortamında kendine değer verilerek yetişkin yerine konmadığı için, kendine değer veren, yetişkin yerine koyan ortamları aramaya başlamaktadır. Terör örgütlerinin tam bu kavşakta gençlerimizin karşısına çıktıkları söylenebilir. Onları kazanana kadar, ileride bedelini fazlasıyla almak üzere sevgiyi, saygıyı ve değeri gençlerimizin arzuladığı bir şekilde vermektedirler. Bu dönemde, gençlerin büyüklerden beklediği sınırsız bir özgürlük ve başına buyruk olmak değildir. Onlar; toplumda kendilerine yer edinmek, kendilerini ispat etmek için bağımsız olmak, güvenilmek ve yetişkin yerine konmak istiyorlar. Sabırsız olmalarının nedeni ise gençlik çağının belirsizliğinden bir an önce kurtulma çabasından kaynaklanmaktadır. Bu çerçevede, anne ve babalara bu dönemde düşen en önemli görev, gençlerimizi gerekli gereksiz yargılamadan ve eleştirmeden yetişkin yerine koymaları ve onlara bu kritik dönemde herkesten daha çok yardımcı olmalarıdır."

İHA

Yayın Tarihi : 21 Ekim 2008 Salı 10:42:06