Vakfıkebir Genel Bilgi

Karadeniz Bölgesi'nde, Trabzon iline bağlı bir ilçe olan Vakfıkebir, doğuda Çayırbaşı ve Akçaabat, güneydoğuda Düzköy, güneyde Tonya, batıda Beşikdüzü ilçeleri, kuzeyde de Karadeniz ile çevrilidir. İlin batısında yer alan ilçe toprakları akarsu vadileri ile derin biçimde parçalanmış olup, Doğu Karadeniz Sıradağları'nın kıyı şeridinin ardında yükselen bu dağlık alanın yüksekliği ilçe sınırları içerisinde 2.000 m.yi bulmaz.

İlçe topraklarından kaynaklanan suları küçük dereler toplar. İlçedeki en büyük akarsu Foldere olup, ilçe merkezinde Karadeniz'e dökülmektedir.

Trabzon'un 46 km. batısında yer alan Vakfıkebir'in 2000 Yılı Genel Nüfus Sayım sonuçlarına göre; toplam nüfusu 28.107'dir.

İlçe ekonomisi tarım, hayvancılık ve balıkçılığa dayalıdır. İlçede yetiştirilen tarımsal ürünlerin başında mısır, patates, fındık ve elma gelmektedir. Hayvancılıkta ise sığır ve koyun yetiştirilir. Hayvansal ürünlerden en önemlisi yemeklik yağ olarak kullanılan Vakfıkebir yağıdır. Kıyı kesimlerdeki halkın geçim kaynağı ise balıkçılıktır.

Trabzon'un diğer ilçeleri gibi Miletoslu denizciler tarafından kurulan kurulmuştur. Pontos Kırallığı, Roma, Bizans, ve Trabzon Rum İmparatorlukları egemenliği altında kalmıştır. Fatih Sultan Mehmet tarafından 1461'de Osmanlı İmparatorluğu topraklarına katılmıştır. Trabzon'da vali olan oğlu Yavuz Sultan selim'i görmek için yola çıkan Ayşe Gülbahar Hatun burada fırtınaya tutulmuş ve balıkçı köyü olan bu yerde karaya çıkmıştır. O zamanlar Fol ismiyle tanınan bu yere, Sultan'ın vakıf yapacağım sözü üzerine de burasının ismi Vakfıkebir (Büyük Vakıf) olmuştur.

Vakfıkebir'de Pontus döneminde kale, köprü ve kilise gibi yapılar yapılmış. Ancak bunların hiçbirisi günümüze kadar ulaşamamıştır. Buradaki Vakfıkebir Camisi'nin, Trabzon İlçelerindeki en eski cami olduğu söylenmektedir. Bununla beraber, caminin kitabesi günümüze gelemediğinden yapım tarihi, mimarı ve banîsinin ismi bilinmemektedir. Dikdörtgen plânlı ahşap çatılı caminin kesme taştan bir minaresi varsa da yapı orijinalliğinden uzaklaşmış olup, belirli bir mimari özellik göstermemektedir.

Kenthaber Kültür Kurulu