21
Kasım
2024
Perşembe
BOLU
İzzet Baysal
M. İzzet Baysal, 1907 yılında Bolu’nun Karaçayır Mahallesi’nde dünya gelmiştir. Babası Memur Ahmet Canip Efendi, annesi Hafız Behiye Hanım’dır.
M. İzzet Baysal, İlk ve Orta öğrenimini Bolu’da yapmıştır. 1931 yılında İstanbul Mekteb-i Sultan-i Nefise (bugünkü adıyla Mimar Sinan Üniversitesi) Mimarlık bölümünden Mimar olarak mezun olmuştur.
Memuriyet hayatına Bolu Nafıa (Bayındırlık) Müdürlüğü’nde Mimar olarak başladı. 1932 yılında birkaç arkadaşı ile Gerede İlçesinin imar planını yaptı.
Daha sonra Ankara’da Milli Müdafaa Vekaleti Hava Müsteşarlığı’nda Mimar olarak çalışmaya başlar, görevi icabı Eskişehir Hava meydanı inşaatının koordinatörlüğünü yaptı, 1934 yılında bu görevinden istifa ederek Eskişehir Belediyesinde Fen İşleri Şefi olarak göreve başladı ve aynı yıl Refika Pınar ile evlenmiştir.
1936 yılında Ankara’da serbest olarak çalışmaya başlar. 1939 yılında tek evlatları olan Esin dünyaya gelir. Ankara’da Azerbaycan temsilcisi Sadri Maksudi Aral’ın ve Medine Muhafızı Fahrettin Paşa’ nın köşk projelerini İzzet Baysal yapmıştır.
Başlayıp bitirdiği inşaatlar arasında Ankara Etlik Veteriner Lâboratuarı, Bolu Devlet Hastanesi, Bolu Lisesi, Bolu Ziraat Bankası Evleri, Bolu Kız Enstitüsü (Zübeyde Hanım Kız Meslek Lisesi), Bolu Kapalı Cezaevi, Melen köprüsü inşaatı ve yol inşaatları bunlardan bazılarıdır.
1942 yılında eşi Refika Hanım vefat edince İstanbul’a gider ve Karaköy’ de sıhhî tesisat ve hırdavat üzerine çalışan bir mağazayı alarak çalışmaya başlar. Aynı zamanda kapı kilitleri imali için küçük bir atölye kurmuştur. Dükkanda sattığı boru ekleme parçalarının neden yerli üretimle üretilmediğine kafa yormaya başlamıştır.
İki kere Almanya’ya giderek Temper Dökümü’nün ne olduğunu ve bu dökümden imal edilen boru ekleme parçalarının Türkiye’de imali için çalışmalar yaptı ve 1950 yılında özel teşebbüsün ilk mekanize Döküm Fabrikasını kurdu.
İzzet Baysal’ ın kurduğu bu fabrika üretime geçer geçmez Avrupa fabrikalara (8 büyük üretici Zürih’ te bir kartel oluşturmuşlardır) Türkiye’nin bu fabrikasını batırmaya çalışırlar. İzzet Bey her zaman olduğu gibi azmi, cesareti, sebatı, çalışkanlığı ve sabrı ile bu işin üstesinden gelmiştir. Hatta 1970’li yıllarda Avusturya, Almanya, Yunanistan ve Arap ülkelerine ihracata başladı.
1950 yılında İZZET BAYSAL DÖKÜM SANAYİİ MÜESSESİ adı altında üretime başlayan kuruluş 1957 yılında bir aile şirketi haline dönüştürülmüş, İZSAL DÖKÜM SANAYİİ A.Ş. adı altında bugünlere kadar faaliyetini sürdürmüştür.
En büyük yardımcısı yeğeni Ahmet Baysal’ dır. En fazla değer verdiği kişi ise kızı ESİN’ dir. İstanbul Boğaziçi Koleji mezunu olan Esin Avunduk İzzet Baysal Vakfı kurucularından olup aynı zamanda Yönetim Kurulu Üyesi olarak görev yapmaktadır.
1980 yılı ortalarına kadar bizzat işlerin başında olan İzzet Baysal, daha sonra haftanın 3-4 günü iş yerine giderek işleri takip etmeye başlamış, gelir vergisinden altın madalya ile ödüllendirilmiştir. 1986 yılında ikinci eşi Nafize Hanım’ı kaybetmiş, 1986 yılının sonunda İZZET BAYSAL VAKFINI kurmuştur. 1994 yılı Eylül ayının sonunda fabrikayı kiraya vererek iş hayatına son vermiş tüm birikimleri ve çalışmalarını vakıfta yoğunlaştırmıştır. 05.03.2000 tarihinde sabah saat 07.00 de hakkın rahmetine kavuşmuştur.
M. İzzet Baysal, İlk ve Orta öğrenimini Bolu’da yapmıştır. 1931 yılında İstanbul Mekteb-i Sultan-i Nefise (bugünkü adıyla Mimar Sinan Üniversitesi) Mimarlık bölümünden Mimar olarak mezun olmuştur.
Memuriyet hayatına Bolu Nafıa (Bayındırlık) Müdürlüğü’nde Mimar olarak başladı. 1932 yılında birkaç arkadaşı ile Gerede İlçesinin imar planını yaptı.
Daha sonra Ankara’da Milli Müdafaa Vekaleti Hava Müsteşarlığı’nda Mimar olarak çalışmaya başlar, görevi icabı Eskişehir Hava meydanı inşaatının koordinatörlüğünü yaptı, 1934 yılında bu görevinden istifa ederek Eskişehir Belediyesinde Fen İşleri Şefi olarak göreve başladı ve aynı yıl Refika Pınar ile evlenmiştir.
1936 yılında Ankara’da serbest olarak çalışmaya başlar. 1939 yılında tek evlatları olan Esin dünyaya gelir. Ankara’da Azerbaycan temsilcisi Sadri Maksudi Aral’ın ve Medine Muhafızı Fahrettin Paşa’ nın köşk projelerini İzzet Baysal yapmıştır.
Başlayıp bitirdiği inşaatlar arasında Ankara Etlik Veteriner Lâboratuarı, Bolu Devlet Hastanesi, Bolu Lisesi, Bolu Ziraat Bankası Evleri, Bolu Kız Enstitüsü (Zübeyde Hanım Kız Meslek Lisesi), Bolu Kapalı Cezaevi, Melen köprüsü inşaatı ve yol inşaatları bunlardan bazılarıdır.
1942 yılında eşi Refika Hanım vefat edince İstanbul’a gider ve Karaköy’ de sıhhî tesisat ve hırdavat üzerine çalışan bir mağazayı alarak çalışmaya başlar. Aynı zamanda kapı kilitleri imali için küçük bir atölye kurmuştur. Dükkanda sattığı boru ekleme parçalarının neden yerli üretimle üretilmediğine kafa yormaya başlamıştır.
İki kere Almanya’ya giderek Temper Dökümü’nün ne olduğunu ve bu dökümden imal edilen boru ekleme parçalarının Türkiye’de imali için çalışmalar yaptı ve 1950 yılında özel teşebbüsün ilk mekanize Döküm Fabrikasını kurdu.
İzzet Baysal’ ın kurduğu bu fabrika üretime geçer geçmez Avrupa fabrikalara (8 büyük üretici Zürih’ te bir kartel oluşturmuşlardır) Türkiye’nin bu fabrikasını batırmaya çalışırlar. İzzet Bey her zaman olduğu gibi azmi, cesareti, sebatı, çalışkanlığı ve sabrı ile bu işin üstesinden gelmiştir. Hatta 1970’li yıllarda Avusturya, Almanya, Yunanistan ve Arap ülkelerine ihracata başladı.
1950 yılında İZZET BAYSAL DÖKÜM SANAYİİ MÜESSESİ adı altında üretime başlayan kuruluş 1957 yılında bir aile şirketi haline dönüştürülmüş, İZSAL DÖKÜM SANAYİİ A.Ş. adı altında bugünlere kadar faaliyetini sürdürmüştür.
En büyük yardımcısı yeğeni Ahmet Baysal’ dır. En fazla değer verdiği kişi ise kızı ESİN’ dir. İstanbul Boğaziçi Koleji mezunu olan Esin Avunduk İzzet Baysal Vakfı kurucularından olup aynı zamanda Yönetim Kurulu Üyesi olarak görev yapmaktadır.
1980 yılı ortalarına kadar bizzat işlerin başında olan İzzet Baysal, daha sonra haftanın 3-4 günü iş yerine giderek işleri takip etmeye başlamış, gelir vergisinden altın madalya ile ödüllendirilmiştir. 1986 yılında ikinci eşi Nafize Hanım’ı kaybetmiş, 1986 yılının sonunda İZZET BAYSAL VAKFINI kurmuştur. 1994 yılı Eylül ayının sonunda fabrikayı kiraya vererek iş hayatına son vermiş tüm birikimleri ve çalışmalarını vakıfta yoğunlaştırmıştır. 05.03.2000 tarihinde sabah saat 07.00 de hakkın rahmetine kavuşmuştur.
Sorular/Cevaplar